نقش زیرساخت های اقامتی در فعالیت های گردشگری شهررشت

با توجه به این که زیر ساخت­های اقامتی یکی از مهمترین اجزای نظام فضایی گردشگری می­باشد، از این رو کمیت و کیفیت این زیر ساخت­ها در افزایش فعالیت­های گردشگری به ویژه در جذب گردشگر مؤثر است. کشور ایران با داشتن قابلیت­ها و توانایی­های بالا در جذب گردشگر، شرایط مناسبی جهت بهره برداری و توسعه زیر ساخت­های اقامتی به مانند سایر کشورهای پیشرو در امر گردشگری فراهم نساخته است. در این راستا مسائل و مشکلات فراوان ساختاری نظیر کمیت، کیفیت و سطح مهارت و تخصص کارکنان مراکز اقامتی در ارتباط با جذب گردشگری، از مسائل وچالش­های اساسی شهر رشت می­باشد که فعالیت­های گردشگری آن را تحت تأثیر قرار داده است. روش تحقیق توصیفی و تحلیلی می­باشد و در راستای انجام تحقیق علاوه بر جمع­آوری آمار و اطلاعات کتابخانه­ای، تکمیل پرسش­نامه مسافران ورودی به مراکز اقامتی شهر رشت و تکمیل پرسش­نامه مصاحبه­ای مدیران پس از استخراج، داده­ها مورد تجزیه و تحلیل کمی و کیفی قرار گرفت. یافته­های تحقیق نشان داد، زیر ساخت­های اقامتی به لحاظ کمی و کیفی در میزان جذب گردشگر شهر رشت مؤثر بوده است. به طوری که با کاهش تعداد مراکز اقامتی از 20 واحد در سال 80 به 18 واحد در سال 89، تعداد گردشگران ورودی به مراکز اقامتی شهر رشت نیز کاهش یافته است. یافته­ های تحقیق بیانگر سطح سواد و مهارت پایین نیروی انسانی شاغل در مراکز اقامتی شهر رشت است به طوری که 62 درصد آنان زیر دیپلم و 5/75 درصد آنان آموزش ندیده­اند. نتایج بررسی نشان می­دهد مجموعه­ای از عوامل درونزاد و برونزاد نظام فضایی گردشگری در میزان جذب گردشگر،  فعالیت­های گردشگری شهر رشت در دهه اخیر مؤثر بوده است .